مسجد النبی

مسجد پیامبر صلی الله علیه وآله  که در قسمت شرقى مدینه بنا شده پس از مسجد الحرام، مشهورترین مسجد در تاریخ اسلام است. هنگامى که رسول خدا صلی الله علیه و آله به مدینه رسید در خانه ابو ایوب انصارى منزل گزید؛ جایى که شتر وى آنجا خوابید.
زمین مسجدالنبى از آنِ دو یتیم بود و در آنجا خرما خشک مى‏کردند. رسول خدا صلی الله علیه و آله  آن را به مبلغ ده دینار از ولىّ دو طفل، خریدند و مسجد را در آن ساختند.

مساحت زمین در آن روز حدود 2071 متر مربع بوده است. صحن مسجد را با ریگ سیاه فرش کردند و دیوارها را با خشت و گل بالا بردند. در ساختن بناى این مسجد شخص پیامبر صلی الله علیه و آله شرکت داشتند. سقف قسمتى از مسجد را باشاخ و برگ درخت خرما پوشانیدند و از تنه درخت خرما براى ستون‏هاى آن استفاده کردند. سه در از جانب شرق، غرب و جنوب براى آن قرار دادند. مساحت مسجد النبى در سال‏هاى اخیر به حدود یک صد هزار متر رسیده است.
  روضه نبوى در ناحیه جنوب شرقى (رو به سوى قبله) مسجد، یعنى مسافت میان قبر پیغمبر صلی الله علیه و آله و منبر آن حضرت است که طول آن 22 متر و عرض آن 15 متر مى‏باشد در محدوده روضه، مرقد مطهر، منبر و محراب واقع است. پیامبرصلی الله علیه و آله فرمود: «میان منبر و خانه من باغى است از باغ‏هاى بهشت»
 محراب جایگاه نماز پیامبر صلی الله علیه و آله مى‏باشد. در زمان آن حضرت ‏چیزى ‏به‏نام‏ محراب‏ وجود نداشت، درجریان توسعه مسجد در زمان ولید بن عبدالملک اموى، در محل نماز پیامبر صلی الله علیه و آله محرابى ساخته شد. این محراب در طول زمان دگرگونى‏ها را تحمل کرده و بناى فعلى آن از دوره سلطان اشرف قایتباى از سلاطین مملوکى مصر، باقى مانده است.